Δύο αλήθειες για το μέλλον του Αντώνη Σαμαρά, η ευκαιρία που έχασε ο Ανδρουλάκης και μια επιτυχία της Ελλάδας στις Βρυξέλλες

Δύο αλήθειες για το αύριο του Σαμαρά

Το άρθρο του Αντώνη Σαμαρά στα Νέα του Σαββατοκύριακου συζητιέται ακόμη στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία. Έξω στην κοινωνία, στην πραγματική ζωή, δηλαδή, ουδείς ασχολείται. Άσε που οι περισσότεροι δεν πήραν χαμπάρι τις 1.000 λέξεις του πρώην πρωθυπουργού. Για τη δική μας διαστροφή, ρώτησα ανθρώπους από το περιβάλλον Σαμαρά και μου είπαν κάποια πράγματα. Σας μεταφέρω δύο από αυτά. Το ένα έχει να κάνει με την θέληση του Σαμαρά να κάνει κόμμα. Ναι, ο πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θέλει να δημιουργήσει κάτι. Το δεύτερο σχετίζεται με τους ανθρώπους που θα του σταθούν – όχι στα λόγια, στις πράξεις. Και αυτοί φαίνεται πως είναι λίγοι. Δεν είναι πολλά τα στελέχη που θα ακολουθήσουν τον Σαμαρά σε ένα νέο πολιτικό εγχείρημα γιατί δεν βλέπουν ούτε δυναμική, ούτε μέλλον. Το ρεπορτάζ συνεχίζεται.

Έχασε την ευκαιρία, τρέχει και δεν φτάνει

Έχω την αίσθηση πως το ΠΑΣΟΚ κάνει τα πάντα για να δείξει στους ψηφοφόρους πως διαφέρει από την Πλεύση Ελευθερίας, τον μοναδικό και πραγματικό αντίπαλο για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Να αποδείξει πως δεν είναι μονοθεματικό κόμμα (που δεν είναι), αλλά ούτε μονοπρόσωπο (που, επίσης, δεν είναι). Παλιό στέλεχος που έχει αποσυρθεί μου είπε πως χάθηκε πολύτιμος χρόνος, ειδικά σε περιόδους που το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να κινηθεί πιο έξυπνα. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, η ευκαιρία χάθηκε και ό,τι κι αν κάνει τώρα ο Νίκος Ανδρουλάκης δύσκολα ξεχωρίζει.

Το παρασκήνιο της πρότασης του ΠΑΣΟΚ

Την πρόταση για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ για το δυστύχημα των Τεμπών, δούλευαν για μήνες, σχεδόν αθόρυβα, ο Χρήστος Κακλαμάνης -γιος του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, Νικήτα Κακλαμάνη– και η Μιλένα Αποστολάκη. Πρόκειται για ένα κείμενο περίπου 60 σελίδων, που, σύμφωνα με πληροφορίες, πέρασε από πολλαπλά «φίλτρα». Η εντολή του Νίκου Ανδρουλάκη ήταν σαφής: Καμία ασάφεια, κανένα νομικό κενό που θα μπορούσε να τορπιλίσει την ουσία της πρότασης. Στην παρουσίαση της πρότασης στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, το κλίμα ήταν θετικό. Οι περισσότεροι βουλευτές εκτίμησαν ότι το περιεχόμενο είναι στιβαρό, προσεγμένο και πολιτικά ισορροπημένο. Οι πιο έμπειροι νομικά, όπως ο Παναγιώτης Δουδωνής, έθεσαν ερωτήσεις με στόχο να είναι προετοιμασμένοι για την επόμενη μέρα, ειδικά μπροστά στις κάμερες.

Όλοι στο κάδρο ή τσουβάλιασμα;

Το «κλειδί» στη σύνταξη του κειμένου ήταν ένα: να μην δοθεί η παραμικρή αφορμή για να κατηγορηθεί το ΠΑΣΟΚ για ακρότητες ή υπερβολές. Αν γινόταν το παραμικρό «λάθος στον τόνο», η Νέα Δημοκρατία θα είχε πάτημα να παρακάμψει πλήρως την πρόταση και να καταθέσει δική της, με τους δικούς της όρους. Βεβαίως, η πρόταση του ΠΑΣΟΚ δεν αποφεύγει τις αιχμές. Μιλά για ενδεχόμενες ευθύνες που αγγίζουν μέχρι και τον Θάνο Μωραΐτη – μια επιλογή σχεδόν υποχρεωτική, από τη στιγμή που κατονομάζεται ο Γιάννης Κεφαλογιάννης. Αλλά και τον Χρήστο Σπίρτζη. Θα ήταν πολιτικά άστοχο να «εξαιρεθούν» συγκεκριμένα πρόσωπα για λόγους ισορροπίας. Βέβαια, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πω τους τσουβαλιάζουν όλους.

Η ελληνική ατζέντα στον ΟΗΕ

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέστρεψε στην καθημερινότητα της ελληνικής πολιτικής, εκεί ακριβώς όπου το άφησε πριν την αναχώρησή του για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όσα, όμως, ειπώθηκαν στη Νέα Υόρκη ήταν σημαντικά για τη χώρα και τη διπλωματία της. Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, πέρα από το επίσημο πρόγραμμα, είχε σαφή στόχευση: να μεταφέρει στην καρδιά του ΟΗΕ την ελληνική ατζέντα με φόντο τη θαλάσσια ασφάλεια. Όχι τυχαία – η σχετική εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο της ελληνικής Προεδρίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, μια θέση με συμβολικό και ουσιαστικό βάρος για μια χώρα με ιστορική, οικονομική και γεωπολιτική σύνδεση με τη θάλασσα.

Ξεκάθαρο μήνυμα

Το θέμα της εκδήλωσης επελέγη με προσοχή. Η θαλάσσια ασφάλεια είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα αλλά για την Ελλάδα είναι και εργαλείο ανάδειξης του ρόλου της σε μια περίοδο διεθνούς ρευστότητας. Κατά την εθνική του παρέμβαση, ο Κ. Μητσοτάκης μίλησε για τις σύγχρονες, ασύμμετρες απειλές – από το λαθρεμπόριο και την πειρατεία μέχρι τις υβριδικές επιθέσεις και τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: η Ελλάδα δεν διεκδικεί απλώς ρόλο, αλλά προβάλλει τον εαυτό της ως αξιόπιστο θεματοφύλακα της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας, σε αγαστή συνεργασία με τους διεθνείς εταίρους της.

Ξεκάθαρη θέση απέναντι στην Άγκυρα

Κι αν κάποιος αναρωτιόταν ποιον «φωτογράφιζε» το κομμάτι περί «ελευθερίας της συνδεσιμότητας», η απάντηση ήρθε διακριτικά, αλλά με σαφήνεια. Κοιτώντας προς την Άγκυρα -χωρίς όμως να την κατονομάσει- ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πως η μεταφορά ενέργειας και δεδομένων μέσω υποθαλάσσιων καλωδίων δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Πρόκειται για μια έμμεση, πλην όμως σθεναρή, δήλωση προς κάθε ενδιαφερόμενο πως η Ελλάδα θεωρεί τη θάλασσα όχι μόνο μέρος της ιστορίας και της ταυτότητάς της, αλλά και του μέλλοντός της.

Επιτυχία Παπαστεργίου στις Βρυξέλλες

Πάμε σε ένα θέμα που το θεωρώ άκρως σοβαρό και σημαντικό, όχι για εμάς αλλά για παιδιά. Σε μια εποχή όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετατρέπονται σε αναπόσπαστο κομμάτι της εφηβικής καθημερινότητας, η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να κάνει ένα καθοριστικό βήμα – και πίσω από αυτό, σύμφωνα με παρασκηνιακές πηγές, βρίσκεται ελληνική πρωτοβουλία που έχει ήδη κερδίσει το ενδιαφέρον (και τις υπογραφές) ισχυρών συμμάχων. Η πρόταση, με βασικό εισηγητή τον Έλληνα υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Δημήτρη Παπαστεργίου, κατατέθηκε μαζί με τους ομολόγους του από τη Γαλλία και την Ισπανία. Κι ενώ θα μπορούσε να περάσει στα ψιλά ως μία ακόμη «τοποθέτηση καλών προθέσεων», το περιεχόμενό της φαίνεται πως έπιασε τον παλμό των εξελίξεων και άνοιξε έναν νέο, πολύ ουσιαστικό διάλογο στις Βρυξέλλες.

Το πολυπόθητο ενιαίο πλαίσιο

Στο τραπέζι, αυτή τη φορά, δεν είναι μια θεωρητική συζήτηση για την ψηφιακή ασφάλεια, αλλά μια ρηξικέλευθη πρόταση που αγγίζει το ευαίσθητο θέμα της προστασίας των ανηλίκων. Πιο συγκεκριμένα, προβλέπεται η θέσπιση ενιαίου ευρωπαϊκού πλαισίου με «ψηφιακή ηλικία ενηλικίωσης», κάτω από την οποία η πρόσβαση σε πλατφόρμες όπως TikTok, Instagram και Snapchat θα επιτρέπεται μόνο με γονική συναίνεση. Η ελληνική πλευρά δεν μπήκε απλώς στη συζήτηση, αλλά ανέλαβε ρόλο «πυροκροτητή». Η πρόταση Παπαστεργίου αποφεύγει την εύκολη λύση της απαγόρευσης και στρέφεται προς κάτι πιο σύνθετο και τολμηρό: μια στρατηγική που βασίζεται στην επαλήθευση ηλικίας όχι στο επίπεδο των εφαρμογών, αλλά της ίδιας της συσκευής. Προβλέπει ακόμη περιορισμό λειτουργιών όπως το autoplay, τα προσωποποιημένα alerts και τα εθιστικά pop-ups – χαρακτηριστικά που, όπως σημειώνεται στο κείμενο, ενισχύουν την εξάρτηση των ανηλίκων.

Διαβάστε στην παρασκηνιακή στήλη Πρεστίζ

Οι τρεις δεξαμενές που μπορεί να αντλήσει ψήφους ο Σαμαράς και η αλυσίδα καφέ που δεν κόβει αποδείξεις

Το πρόσωπο που μπορεί να κόψει την αυτοδυναμία του Μητσοτάκη και ποιος οργάνωσε τον μυστικό δείπνο για την Κεντροαριστερά

Ποιοι πρώην συνεργάτες του Τσίπρα του βγάζουν τα άπλυτα στη φόρα, η παρατήρηση που έκανε ο Μητσοτάκης και η κατασκευαστική που δεν ακούγεται