ΕΕ κατά της μετανάστευσης: Επιστροφή ή φυλακή

Μετανάστευση: Την Παρασκευή, τα γερμανικά ΜΜΕ μετέδιδαν την έκτακτη είδηση για την αναχώρηση από τη Λειψία ενός αεροσκάφους με 31 Αφγανούς, οι οποίοι επιστρέφονται στην πατρίδα τους αφού δεν δικαιούνται άσυλο στη Γερμανία. Λίγο αργότερα, στο ψηλότερο σημείο της Γερμανίας (Zugspitze, στη Βαυαρία), ο υπουργός Εσωτερικών Αλεξάντερ Ντόμπριντ υποδεχόταν τους ομολόγους του από τη Γαλλία, την Πολωνία, την Αυστρία, τη Δανία, την Τσεχία, καθώς και τον αρμόδιο Επίτροπο της ΕΕ, Μάγκνους Μπρούνερ, για να συζητήσουν πώς θα βάλουν «μπροστά τις μηχανές» για μια νέα πολιτική μετανάστευσης και ασύλου στην Ευρώπη.

«Ενότητα, σκληρότητα, ταχύτητα – αυτές είναι κατά τον υπουργό οι βασικές πτυχές της πολιτικής μετανάστευσης. Η Γερμανία επιθυμεί να αναλάβει ευθύνες και να προπορευτεί», παρατηρεί ο ιστότοπος tagesschau.

Παρά την ομίχλη που σχεδόν έκρυβε τους υπουργούς στην τελική συνέντευξη Τύπου, όπως επισημαίνεται στο ρεπορτάζ, «η συνάντηση στο βουνό με υπουργούς από επιλεγμένες γειτονικές χώρες της Γερμανίας ήταν ένα “ορατό σημάδι ενότητας και αποφασιστικότητας” στην κοινή προσπάθεια για “μείωση της παράνομης μετανάστευσης”», σύμφωνα με τον Ντόμπριντ. Η ΕΕ, όπως είπε, είναι μια κοσμοπολίτικη περιοχή και θα παραμείνει έτσι, αλλά οι λαθρέμποροι και οι διακινητές «δεν πρέπει να αποφασίζουν ποιος επιτρέπεται να εισέλθει».

«Οι έξι χώρες συμφώνησαν σε αυστηρότερη πορεία στην πολιτική μετανάστευσης και ασύλου», αναφέρεται στην τελική διακήρυξη. Δίνεται έμφαση στις συνεπείς απελάσεις – ακόμη και προς τη Συρία και το Αφγανιστάν – στην καλύτερη προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ και σε περισσότερες αποδοχές αιτούντων άσυλο των οποίων οι αιτήσεις απορρίφθηκαν, από κράτη εκτός ΕΕ.

Το ρεπορτάζ υπογραμμίζει ακόμη τη δήλωση του Ντόμπριντ:

«Η προστασία από την ΕΕ δεν σημαίνει απαραίτητα προστασία εντός της ΕΕ.»

Ωστόσο, σημειώνονται και οι ενστάσεις που ακούγονται για την πολιτική του από ΜΚΟ, κύκλους της Εκκλησίας αλλά και από την επιτετραμμένη της κυβέρνησης για τους πρόσφυγες, υφυπουργό Ναταλί Πάβλικ.

Επιστροφή ή φυλακή

Η Berliner Morgenpost αναφέρεται στην απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να τιμωρεί με φυλάκιση τριών ετών όσους μετανάστες αρνούνται να επιστρέψουν εθελοντικά. Παράλληλα, η αριστερή Neues Deutschland εμβαθύνει στο πρόβλημα που δημιουργεί το νέο μεταναστευτικό ρεύμα στις σχέσεις Ελλάδας – Λιβύης.

Η εφημερίδα διευκρινίζει, επικαλούμενη την οργάνωση Refugee Support Aegean, ότι ο πραγματικός αριθμός αφίξεων μεταναστών φτάνει τους 7.336.

Σημειώνει ακόμη τη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη:

«Η διαδρομή προς την Ελλάδα είναι κλειστή – αυτό είναι το μήνυμα προς τους λαθρέμπορους.»

Στη συνέχεια αναλύει την κατάσταση: «Πρόθεση της κυβέρνησης είναι να κρατήσει τους πρόσφυγες και να τους επιστρέψει στις χώρες προέλευσης ή διέλευσης το συντομότερο δυνατό. Στην πράξη, ωστόσο, αυτό δεν είναι εφικτό, καθώς οι περισσότερες χώρες προέλευσης αρνούνται να τους δεχτούν πίσω.»

Από τα τέλη Ιουνίου, η ελληνική κυβέρνηση περιπολεί με πολεμικά σκάφη κοντά στις ανατολικές ακτές της Λιβύης. Δύο φρεγάτες αναπτύχθηκαν στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, με στόχο να λειτουργήσουν αποτρεπτικά. Ωστόσο, «δεν είναι σαφές τι πρέπει να κάνει η ελληνική ακτοφυλακή με τα σκάφη που βλέπει, αφού η αναχαίτιση ή η επιστροφή στη Λιβύη απαγορεύονται από το διεθνές δίκαιο και τις ευρωπαϊκές αρχές». Σε αντίθεση με την Ιταλία, «δεν υπάρχει συνεργασία της ελληνικής ακτοφυλακής με ναυτικές μονάδες από την ανατολική Λιβύη».

Η εφημερίδα επισημαίνει ακόμη ότι οι περιπολίες του Ελληνικού Ναυτικού μπορεί να κλιμακώσουν τις εντάσεις με τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Τρίπολης στη δυτική Λιβύη, η οποία πρόσφατα διαμαρτυρήθηκε επίσημα στον ΟΗΕ κατά των ελληνικών ισχυρισμών για θαλάσσια εδάφη νότια και δυτικά της Κρήτης. Αιτία αποτελεί η διαμάχη για τα θαλάσσια σύνορα και τα δικαιώματα εξόρυξης στην ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα έχει παραχωρήσει άδειες σε εταιρείες όπως η ExxonMobil και η Total, κάτι που η Τρίπολη θεωρεί παραβίαση των δικαιωμάτων της, επικαλούμενη τη συμφωνία που υπέγραψε με την Τουρκία το 2019 – συμφωνία που η Ελλάδα και η ΕΕ θεωρούν αντίθετη με το διεθνές δίκαιο.