Πώς ονόμαζαν τους μήνες οι αρχαίοι Έλληνες

Πώς ονόμαζαν τους μήνες οι αρχαίοι Έλληνες – Ποιος ήταν ο 13ος μήνας

Το ημερολόγιο που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, και ειδικότερα οι Αθηναίοι, διέφερε σημαντικά από το σημερινό. Βασιζόταν στον σεληνιακό κύκλο και ακολουθούσε τις φάσεις της Σελήνης. Το αποτέλεσμα ήταν ένα σεληνο-ηλιακό ημερολόγιο, στο οποίο κάθε μήνας είχε διάρκεια περίπου 29,5 ημερών.

Εξαιτίας αυτής της δομής, οι 12 μήνες του χρόνου δεν αρκούσαν για να συμβαδίσουν με το ηλιακό έτος και τις εποχές. Για τον λόγο αυτό, κάθε λίγα χρόνια προστίθετο ένας εμβόλιμος 13ος μήνας, ώστε να διατηρείται η συνοχή του ημερολογίου με τον φυσικό κύκλο του έτους.

Κάθε αρχαία ελληνική πόλη είχε δικό της ημερολογιακό σύστημα και διαφορετικές ονομασίες μηνών, αλλά το αθηναϊκό ημερολόγιο είναι το πιο τεκμηριωμένο. Οι μήνες του πήραν τα ονόματά τους κυρίως από θρησκευτικές γιορτές που τελούνταν εκείνη την περίοδο.

Ακολουθούν οι 12 βασικοί μήνες:

Εκατομβαίων
Μεταγειτνιών
Βοηδρομιών
Πυανεψιών
Μαιμακτηριών
Ποσειδεών
Γαμηλιών
Ανθεστηριών
Ελαφηβολιών
Μουνιχιών
Θαργηλιών
Σκιροφοριών

Ο 13ος μήνας

Όταν υπήρχε ανάγκη να προστεθεί ένας επιπλέον μήνας, συνήθως διπλασιαζόταν ο Ποσειδεών, δημιουργώντας έτσι τον λεγόμενο Ποσειδεών Β’ ή Δεύτερος. Αυτή η πρακτική εφαρμοζόταν περίπου κάθε τρία χρόνια για να επανασυγχρονιστεί το ημερολόγιο με τις εποχές.

Αξιοσημείωτο είναι ότι οι Αθηναίοι δεν υπολόγιζαν μόνο τον χρόνο, αλλά και την πολιτική οργάνωση του έτους με βάση τις δώδεκα φυλές της πόλης, οι οποίες είχαν πάρει τα ονόματά τους από μυθικούς ήρωες. Κάθε φυλή αντιστοιχούσε και σε έναν μήνα, ενώ οι δημόσιες διοικητικές υποχρεώσεις κατανεμόντουσαν αναλόγως.

Το αρχαίο ελληνικό ημερολόγιο δεν ήταν απλώς εργαλείο χρονομέτρησης, αλλά συνδεόταν άμεσα με τη θρησκεία, την πολιτική και την καθημερινή ζωή της πόλης-κράτους.