Δεν νιώθετε ότι τους εκτιμούν στη δουλειά σας; Τι μπορούν να κάνουν οι εργαζόμενοι, τι οι προϊστάμενοι

Στον σύγχρονο εργασιακό χώρο, ένα από τα πιο συχνά παράπονα των εργαζομένων είναι το εξής: «Κανείς δεν βλέπει τη δουλειά που κάνω». Και όσο περισσότερο νιώθει κανείς ότι η προσπάθειά του περνά απαρατήρητη, τόσο πιο πολύ πέφτει το ηθικό του.

Μια πρόσφατη έρευνα στις ΗΠΑ, σε 1.000 εργαζόμενους διαφορετικών ηλικιών και κλάδων, δείχνει την έκταση του προβλήματος: Το 46% δήλωσε ότι οι προϊστάμενοί τους σπάνια ή σχεδόν ποτέ δεν αναγνωρίζουν τη συνεισφορά τους. Το 44% θεωρεί ότι έχασε επαγγελματικές ευκαιρίες, αυξήσεις ή σημαντικά έργα, επειδή η δουλειά του παρερμηνεύτηκε ή υποτιμήθηκε. Και σχεδόν οι μισοί πιστεύουν ότι οι εργοδότες τους τακτικά μειώνουν ή αγνοούν την αξία τους.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Η έλλειψη εκτίμησης δεν είναι απλώς θέμα κακής πρόθεσης. Συχνά οφείλεται σε τρία πράγματα:
ασάφεια στον ρόλο και τις προσδοκίες, έλλειψη επένδυσης στη σχέση, και απόσταση ανάμεσα στις γενιές ή στα επίπεδα ιεραρχίας.

Οι νεότερες γενιές φέρνουν διαφορετική αντίληψη στην εργασία — ζητούν επικοινωνία, νόημα και αίσθηση σύνδεσης. Όταν αυτό λείπει, δεν νιώθουν ότι τους ακούν ή ότι τους καταλαβαίνουν.

Τι μπορείτε να κάνετε;

Εάν είστε εργαζόμενος: Μην περιμένετε από τον προϊστάμενο να «μαντέψει» πώς νιώθετε ή τι χρειάζεστε. Αν αισθάνεστε ότι η δουλειά σας παραγνωρίζεται, ανοίξτε συζήτηση. Όχι με παράπονο — με πρόθεση κατανόησης.

Μία αποτελεσματική τακτική είναι να ζητήσετε συμβουλές αντί για γενικό feedback. Για παράδειγμα, μπορείτε να πείτε:
«Θέλω να σιγουρευτώ ότι εστιάζω σε όσα έχουν μεγαλύτερη αξία για την ομάδα. Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα σημαντικότερα;»

Αυτό δείχνει διάθεση συνεργασίας και σας δίνει σαφή εικόνα για τις προτεραιότητες του προϊσταμένου σας, αποφεύγοντας παράλληλα την αμυντικότητα ή τις παρεξηγήσεις.

Εάν είστε προϊστάμενος: Η κουλτούρα της ομάδας ξεκινά από εσάς. Για να νιώσουν οι εργαζόμενοί σας ότι ανήκουν, χρειάζεται κάτι παραπάνω από επαγγελματικά meetings και deadlines.

Δοκιμάστε να δημιουργήσετε μικρές στιγμές σύνδεσης:

Ένα καθιερωμένο χαλαρό καφέ ανά δίμηνο
Μικρές ice-breaker ερωτήσεις πριν τις συναντήσεις
Μια πιο ανθρώπινη συνομιλία για το πώς δουλεύει καλύτερα κάθε μέλος

Και πάνω απ’ όλα, να θυμάστε: Ο τίτλος του «διευθυντή» δεν είναι λόγος αποστασιοποίησης. Στην πραγματικότητα, η προσβασιμότητα και η καθημερινή επικοινωνία χτίζουν τον σεβασμό πολύ πιο αποτελεσματικά από οποιοδήποτε οργανόγραμμα.