Εξωδικαστικός: Παγίδα για εγγυητές αν δεν συμμετάσχουν στη ρύθμιση

Η ρύθμιση δανείων μέσω του Εξωδικαστικού Μηχανισμού δίνει λύση σε πολλούς οφειλέτες, όχι όμως και στους εγγυητές, που παραμένουν υπόχρεοι αν δεν συμμετάσχουν στη διαδικασία.

Σύμφωνα με τo άρθρα 847 επ. Αστικού Κώδικα, η εγγύηση είναι παρεπόμενη αλλά αυτόνομη υποχρέωση. Ο εγγυητής ευθύνεται εις ολόκληρον με τον πρωτοφειλέτη και η υποχρέωσή του δεν σβήνει με τη ρύθμιση ή διαγραφή του δανείου, εκτός αν έχει συμπεριληφθεί ρητά στη συμφωνία.

Αν δεν συμμετάσχει στη ρύθμιση, η τράπεζα ή ο servicer μπορεί να στραφεί εναντίον του για το ποσό που «κουρεύτηκε». Ο Εξωδικαστικός δέχεται χωριστές αιτήσεις, με αποτέλεσμα να υπάρχουν διαφορετικές ρυθμίσεις για το ίδιο δάνειο – μία για τον οφειλέτη και μία για τον εγγυητή.

Η κοινή αίτηση έχει επίσης ρίσκο: Το σύστημα αξιολογεί ενιαία την οικονομική κατάσταση όλων. Αν ο εγγυητής διαθέτει εισοδήματα ή ακίνητα, μπορεί να περιοριστεί το «κούρεμα» ή να αυξηθούν οι δόσεις. Έτσι, η παρουσία του μπορεί να οδηγήσει σε δυσμενέστερους όρους για τον οφειλέτη.

Ο νόμος (Ν. 4738/2020) δεν επιβάλλει συνυποβολή. Η αίτηση του οφειλέτη μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς τον εγγυητή, ο οποίος παραμένει εκτεθειμένος για το ανεξόφλητο υπόλοιπο.

Οι εγγυητές πρέπει να γνωρίζουν ότι η ρύθμιση του πρωτοφειλέτη δεν τους καλύπτει αυτόματα. Οφείλουν να υποβάλουν δική τους αίτηση Εξωδικαστικού ή να συμμετάσχουν συνειδητά σε κοινή αίτηση, μετά από νομική και οικονομική εκτίμηση. Αν έχουν καταβάλει ποσά, διατηρούν δικαίωμα αναγωγής κατά του οφειλέτη (ΑΚ 858 επ.).

Ο Εξωδικαστικός μπορεί να αποτελέσει λύση και για τους εγγυητές, εφόσον η συμμετοχή τους σχεδιαστεί σωστά. Διαφορετικά, κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με απαιτήσεις για δάνεια που θεωρούν ότι έχουν ρυθμιστεί.