Ο ηθοποιός που έγινε γνωστός ως «ο τύπος με τα μαύρα», έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο θεατρικό και συγγραφικό έργο

Θλίψη στον χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης σκόρπισε η είδηση του θανάτου του ηθοποιού Γεράσιμου Μιχελή, που έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στο ευρύ κοινό μέσα από τη συμμετοχή του στη σειρά «Στο Παρά Πέντε» του MEGA. Η οικογένειά του ανακοίνωσε το πρωί της Τρίτης την απώλειά του μέσα από μια λιτή, αλλά συγκινητική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Σήμερα το πρωί, ο αγαπημένος μας Γεράσιμος έφυγε “για ένα άλλο φως”… Θα ειδοποιήσουμε όλους τους φίλους για τον αποχαιρετισμό του», ανέφερε η ανακοίνωση, συνοδευόμενη από μία φωτογραφία του.

Ο Γεράσιμος Μιχελής καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς «κακούς» της ελληνικής τηλεόρασης, ενσαρκώνοντας τον μυστηριώδη «τύπο με τα μαύρα» στη δημοφιλή σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη. Ο ρόλος του, σκοτεινός αλλά ταυτόχρονα γοητευτικός, αποτέλεσε κομβικό στοιχείο της πλοκής και του χάρισε τεράστια αναγνωρισιμότητα. Παρότι ο ρόλος αυτός τον στιγμάτισε τηλεοπτικά, ο ίδιος είχε δηλώσει σε συνεντεύξεις του ότι επρόκειτο για μια πρόκληση που τον βοήθησε να εξελιχθεί καλλιτεχνικά, αν και στη συνέχεια δεχόταν κυρίως προτάσεις για αντίστοιχους ρόλους.

Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αθήνα, ο Μιχελής φοίτησε στη Δραματική Σχολή Βεάκη, ενώ αργότερα παρακολούθησε το Τριετές Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος του Λευτέρη Βογιατζή, γεγονός που επηρέασε βαθιά την προσέγγισή του στην υποκριτική τέχνη. Μετά την επιτυχία του στην τηλεόραση, επέστρεψε στο θέατρο, χώρο τον οποίο θεωρούσε ως την πραγματική του πατρίδα, και παράλληλα στράφηκε και στη συγγραφή.

Σημαντικές ήταν οι θεατρικές του παρουσίες σε παραγωγές με ιδιαίτερο βάρος και σκηνοθετική τόλμη. Επιπλέον, είχε συμμετοχή ως guest σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές όπως «Αν υπήρχες θα σε χώριζα» και «Η ζωή της Άλλης», ενώ το αποτύπωμά του παρέμενε πάντα έντονο και ιδιαίτερο.

Ο χαμός του αφήνει ένα κενό στον χώρο του θεάματος, όχι μόνο για τον χαρακτήρα που ενσάρκωσε αλλά και για τη συνέπεια και το ήθος που τον διέκριναν όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν ένας ηθοποιός που δεν κυνηγούσε την προβολή, αλλά την ουσία της τέχνης του. Πίσω από τη μάσκα του «κακού» κρυβόταν μια βαθιά ευαισθησία, που όσοι τον γνώρισαν από κοντά, δε θα ξεχάσουν ποτέ.