Ο Σωκράτης γύρισε στο 2007, το μυστικό των 251 εκατ. στον ΑΔΜΗΕ και τα κομμένα χαμόγελα στην Jumbo

Η Intralot γύρισε στο 2007

Δεκαοχτώ χρόνια πριν -και συγκεκριμένα στο 2007- γύρισε χθες το χρηματιστήριο, με τον Σωκράτη Κόκκαλη να χτυπά το καμπανάκι για την έναρξη της συνεδρίασης, έχοντας δίπλα του τον άλλοτε συνεταίρο και συνοδοιπόρο στην Intralot, Κωνσταντίνο Αντωνόπουλο, μετά από μια περίοδο όπου οι σχέσεις των δύο είχαν διαρραγεί, κάνοντας ειδική αναφορά στο πρόσωπό του.

Και αν η ερώτηση είναι «γιατί το 2007», θα σας θυμίσουμε ότι εκείνη την περίοδο η Intralot  είχε κεφαλαιοποίηση 2,4 δισ. ευρώ και είχε δεχθεί πρόταση εξαγοράς στα 25 ευρώ ανά μετοχή. Σήμερα η κεφαλαιοποίηση της, μετά από κατάρρευση μεγεθών, επιτήρηση και ένα δυναμικό επιχειρησιακό comeback έφθασε στα 2,2 δισ. ξανά, ενώ οι προοπτικές της, υπό την μπαγκέτα του δαιμόνιου Σωκράτη Κόκκαλη, είναι μάλλον εξαιρετικές.

Στήριξε την αύξηση

Από αυτήν την τελετή έναρξης βγήκαν και άλλες ειδήσεις όμως.

Ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, σε ιδιωτική κουβέντα, όχι μόνο υπερθεμάτιζε για τον επιχειρησιακό προγραμματισμό αλλά δήλωσε ότι στήριξε την αύξηση και, αναφερόμενος στο ποσοστό που κατέχει, είπε ότι είναι πάλι στην αναλογία που πάντα είχαν με τον Σωκράτη Κόκκαλη.

Την αύξηση όμως στήριξαν και άλλοι επιχειρηματίες και όχι μόνο εφοπλιστές, όπως ο Νίκος Μακρόπουλος της Ευρώπη Ασφαλιστική που φαίνεται να έχει δέσει στο άρμα Κόκκαλη και να δίνει παντού το παρών παντοιοτρόπως….

Γιατί κόβονται τα χαμόγελα στην Jumbo

Την καθοδική πορεία των τελευταίων ημερών συνεχίζει η μετοχή της Jumbo στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Είναι ενδεικτικό ότι χθες η τιμή της εισηγμένης υποχώρησε κάτω των 28 ευρώ, βουλιάζοντας στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 3,5 μηνών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η αθροιστική κάμψη από τα πρόσφατα ρεκόρ (32,4 ευρώ) να αγγίζει το -14%, κάτι που «ψαλιδίζει» την αποτίμηση στην περιοχή των 3,7 δισ. ευρώ. 

Η αδυναμία της εταιρείας του Απόστολου Βακάκη προέρχεται κατά κύριο λόγο από τις «θολές» προοπτικές για τα οικονομικά μεγέθη του β’ εξαμήνου, με τους αναλυτές να περιμένουν μικρή μείωση ή -στην καλύτερη περίπτωση- στασιμότητα στην ετήσια κερδοφορία του 2025. Τα στοιχεία του α’ εξαμήνου ήταν ενδεικτικά, με το καθαρό αποτέλεσμα να περιορίζεται στα 117,1 εκατ. ευρώ από 121,6 εκατ. ευρώ πέρυσι. 

Μάλιστα, ακόμη και το γεγονός ότι οι πωλήσεις του 9μηνου αυξήθηκαν κατά +7,6% δεν φαίνεται να πείθει την επενδυτική κοινότητα, η οποία εκτιμά ότι η άνοδος του κύκλου εργασιών δύσκολα θα μεταφραστεί σε άνοδο της καθαρής κερδοφορίας.

Το επόμενο deal Metlen – Καράτζης

Οι σχέσεις Metlen – Καράτζη, αποκτούν όλο και περισσότερα σημεία ένωσης. Χθες ανακοίνωσαν  συνεργασία μέσω συμμετοχής τους σε κοινό επενδυτικό σχήμα με ποσοστά 49% και 51% αντίστοιχα, για την ανάπτυξη, κατασκευή, λειτουργία και εμπορική διαχείριση (energy management) Μονάδας Αποθήκευσης Ηλεκτρικής Ενέργειας(BESS) ισχύος 330MW / 790MWh στη Θεσσαλία.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αυτόνομη (standalone) μονάδα αποθήκευσης που έχει δρομολογηθεί έως σήμερα στην Ελλάδα και μία από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη.

Σύντομα όμως αναμένεται να κλείσει άλλη μια δουλειά μεταξύ τους, η οποία στην κατασκευαστική εταιρεία του Ομίλου Μυτιληναίου ήδη είναι γνωστή. Πρόκειται για την ανάθεση κατασκευής του data center της Καράτζης στα Μεσόγεια, μια επένδυση της τάξεως των 120 -150 εκατ. Δεν τα λες και λίγα….

Και εδώ αναρωτιέται κανείς: Στο ΧΑ η Καράτζης ήταν φτωχός συγγενής και μόλις βγήκε από αυτό ξύπνησε μέσα της ο γίγαντας…

Το μυστικό του ΑΔΜΗΕ για τα 251 εκατ.

Απόρησαν πολλοί -και στην Κύπρο εξοργίσθηκε μέχρι και ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης- για την πρωτοβουλία του ΑΔΜΗΕ να ζητήσει από τη Ρυθμιστική Αρχή της Κύπρου (ΡΑΕΚ) να αναγνωρίσει τις δαπάνες 251 εκατ. ευρώ που έχουν γίνει ως τώρα για την ενεργειακή διασύνδεση -η ΡΑΕΚ αναγνώριζε μόνο 82 εκατ.

Πίσω από αυτή την κίνηση, λένε όσοι γνωρίζουν τις λεπτομέρειες του GSI -και πάντα ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες- δεν βρίσκεται μόνο η γενική ανάγκη να αναγνωρισθούν οι απαιτήσεις του ΑΔΜΗΕ από τους Κύπριους, αλλά και να καλυφθεί νομικά ο ΑΔΜΗΕ ακόμη και στο χειρότερο σενάριο, δηλαδή σε περίπτωση «ναυαγίου» του έργου των 1,9 δισ. ευρώ. 

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, Αθήνα και Λευκωσία είχαν συμφωνήσει -και πέρασε σχετική νομοθετική ρύθμιση στην Ελλάδα- ότι, αν το έργο δεν ολοκληρωθεί εξαιτίας γεωπολιτικού κινδύνου (βλ. Τουρκία), τα κόστη θα καλυφθούν από τον ελληνικό προϋπολογισμό κατά 50% και από την Κύπρο κατά 50%.

Σε αυτή την περίπτωση, το επόμενο ερώτημα που θα τεθεί είναι ποιο κόστος θα καλύψουν τα κράτη. Αν η ΡΑΕΚ αναγνωρίσει μόνο 82 εκατ. ευρώ για τις έως τώρα δαπάνες, αυτό σημαίνει ότι ο ΑΔΜΗΕ θα κινδυνεύσει να πάρει από την Κύπρο μόνο 41 εκατ., ενώ θα έπρεπε να λάβει 125 εκατ. ευρώ. Εξ ου και ο ΑΔΜΗΕ έσπευσε να υποβάλει ένσταση στη ΡΑΕΚ, που ακόμη δεν ξέρουμε αν θα γίνει τελικά δεκτή.

Θεωρητικά, ο ΑΔΜΗΕ έχει καλυφθεί με τη συμφωνία του περασμένου Σεπτεμβρίου για την κάλυψη των δαπανών του, σε περίπτωση ματαίωσης του φιλόδοξου σχεδίου από Ελλάδα και Κύπρο. Όλα αυτά, όμως, βρίσκονται προς το παρόν στη σφαίρα των διακρατικών συμφωνιών και των νομικών ρυθμίσεων. Γιατί στην πράξη δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα να «ξεκλειδώσεις» τα ταμεία κρατών για να αποζημιωθείς…

Αγωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης

Τον «ξαφνικό θάνατο» κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης σε λιγότερο από ένα χρόνο (στις 31 Αυγούστου 2026) φοβούνται όλο και περισσότερο τα αρμόδια στελέχη του οικονομικού επιτελείου, παρ’ ότι προς τα έξω προσπαθούν να μεταδώσουν μια αισιόδοξη εικόνα για την πρόοδο στην αξιοποίηση των τεράστιων κονδυλίων που έχουν διατεθεί στη χώρα.

Ως γνωστόν, το Ταμείο Ανάκαμψης έχει πολύ αυστηρή καταληκτική προθεσμία και όσα κονδύλια δεν έχουν αξιοποιηθεί ως το τέλος Αυγούστου 2026 θα χαθούν οριστικά.

Η τελευταία σχετική έκθεση της Κομισιόν που δημοσιοποιήθηκε χθες συγκαταλέγει την Ελλάδα στις χώρες που έχουν λάβει εκταμιεύσεις άνω του 50% της συνολικής της κατανομής στο πλαίσιο του RRF, με βάση τα δεδομένα έως τις 31 Αυγούστου 2025.

Ωστόσο, η Ελλάδα συγκαταλέγεται και στις χώρες που έλαβαν σύσταση για επιτάχυνση (“increase their pace”) καθώς είχαν στο τέλος Ιουνίου 2025 μεταξύ 50% και 85% των ορόσημων και στόχων τους ανεκπλήρωτους. 

Σε πίνακα της έκθεσης βλέπουμε, επίσης, ότι η Ελλάδα είναι μόλις 19η χώρα με βάση το ποσοστό αξιοποίησης των κονδυλίων που έχουν διατεθεί από το RRF, με ποσοστό κάτω από 30%. Βέβαια, η Ελλάδα είναι και η χώρα στην οποία έχει διατεθεί το μεγαλύτερο ποσό από το Ταμείο Ανάκαμψης ως ποσοστό του ΑΕΠ με διαφορά από τη δεύτερη. Δανία και Γαλλία βρίσκονται πολύ μπροστά, με αξιοποίηση ως τώρα σχεδόν του 90% των κονδυλίων.

Το επόμενο βήμα που πρέπει να γίνει είναι ένα μεγάλο «ξεσκαρτάρισμα» έργων, για να κατανεμηθούν κονδύλια εκεί όπου μπορούν να απορροφηθούν και να φύγουν από έργα που καρκινοβατούν. Αλλά κι αυτή είναι μια άσκηση με αρκετά υψηλό βαθμό δυσκολίας, που αναπόφευκτα θα αφήσει κάποιους δυσαρεστημένους.

Πώς «έπαιξαν» οι τράπεζες με τα επιτόκια 

Μπορεί οι ελληνικές τράπεζες να ήταν από τις πιο ωφελημένες στην ευρωζώνη από την αύξηση των ευρωπαϊκών επιτοκίων, όμως έδειξαν αυτοσυγκράτηση στις αυξήσεις των επιτοκίων τους, μεγαλύτερη από όσο υποθέτουν οι περισσότεροι.

Διαβάζουμε σε ανάλυση που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται κάπου στη μέση της ευρωζώνης, όσον αφορά τις αυξήσεις επιτοκίων, που ήταν κάτι λιγότερο από 4%.

Όμως, αν δούμε τη σύνθεση αυτής της αύξησης διαπιστώνουμε ότι προήλθε μόνο από την αύξηση των ευρωπαϊκών επιτοκίων, ενώ οι τράπεζες μείωσαν περίπου κατά 0,5% το δικό τους premium, μετριάζοντας την επίδραση της αυστηρής νομισματικής πολιτικής στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Κάτι είναι κι αυτό…