Η Μόσχα ξαναγράφει την Ιστορία: «Η Ελλάδα παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο το 1974»

Με μια άκρως προκλητική ανάρτηση στο Telegram, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, επιχείρησε να αντιστρέψει τη ρητορική περί παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου από τη Ρωσία, βάζοντας στο στόχαστρο όχι μόνο τη Φινλανδία, αλλά και την Ελλάδα.

Αφορμή στάθηκε η δήλωση της Φινλανδής υπουργού Εξωτερικών, Ελίνα Βάλτονεν, η οποία κατηγόρησε τη Μόσχα ότι παραβιάζει κάθε αρχή της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι. Η Ζαχάροβα, απαντώντας, επιδόθηκε σε ένα ιδιότυπο «μάθημα» υποκρισίας προς τη Δύση, επικαλούμενη ιστορικά παραδείγματα που –κατά την ίδια– αποδεικνύουν πως οι αρχές του Ελσίνκι έχουν καταπατηθεί πρώτα από τους ίδιους τους υπογράφοντες.

Μόνο που στο «μάθημα» αυτό, η Ρωσίδα αξιωματούχος δεν δίστασε να επικαλεστεί και την Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι το 1974 η Χούντα των Συνταγματαρχών παραβίασε τις αρχές της κυριαρχίας και μη επέμβασης στην Κύπρο — αφήνοντας εμμέσως να εννοηθεί ότι η τουρκική εισβολή υπήρξε «αντίδραση» και όχι επιθετική ενέργεια.

Με αυτόν τον τρόπο, η Ζαχάροβα νομιμοποιεί εμμέσως την τουρκική εισβολή στο νησί, επιχειρώντας να μεταθέσει το βάρος των ευθυνών από την Άγκυρα στην Αθήνα. Παράλληλα, επιτίθεται και στην ελληνική στάση απέναντι στα Σκόπια, κατηγορώντας τη χώρα ότι «μπλόκαρε διεθνείς πρωτοβουλίες συνεργασίας» με τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» έως το 2018, λόγω της διαφωνίας για την ονομασία.

Στην ανάρτησή της, η Ρωσίδα εκπρόσωπος παραθέτει σειρά παραδειγμάτων που –όπως υποστηρίζει– καταδεικνύουν τις «δυτικές παραβιάσεις» του Ελσίνκι: από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία το 1999, έως το «σκηνοθετημένο Μαϊντάν» του 2014 στην Ουκρανία. Το ύφος είναι σαφώς αντιδυτικό και ειρωνικό, κορυφούμενο με προσωπικές αιχμές κατά Ευρωπαίων αξιωματούχων.

Η Ζαχάροβα δεν περιορίζεται στη διπλωματική κριτική — καταλήγει με ένα δηλητηριώδες υστερόγραφο:

«Η Ελίνα Βάλτονεν δεν είναι διπλωμάτης. Είναι τεχνολόγος και διοργανώτρια εκδηλώσεων. Όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν χρειάζεται επαγγελματίες, όταν την “καθοδηγεί” μια γυναικολόγος όπως η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν».

Η τοποθέτηση της Ζαχάροβα υπογραμμίζει τη σταθερή ρωσική στρατηγική αναθεώρησης του αφηγήματος περί διεθνούς νομιμότητας, εργαλειοποιώντας ιστορικά γεγονότα για να εμφανίσει τη Δύση ως τον πραγματικό παραβάτη των αρχών που επικαλείται. Ωστόσο, η στοχοποίηση της Ελλάδας και η έμμεση υπεράσπιση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο συνιστούν επικίνδυνη ρητορική κλιμάκωση, που αγγίζει ευαίσθητα ζητήματα του ελληνικού και κυπριακού παρελθόντος.