Έφυγε ο Χρήστος Ροκόφυλλος: Η ήρεμη δύναμη της πολιτικής και της αντίστασης

Απεβίωσε ο Χρήστος Ροκόφυλλος, διακεκριμένος νομικός, διπλωμάτης και πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ

Ο Χρήστος Ροκόφυλλος, μια από τις πιο διακριτικές και ταυτόχρονα ουσιαστικές μορφές της μεταπολιτευτικής πολιτικής ζωής, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, όπως γνωστοποίησε ο γιος του, Κωνσταντίνος, με συγκινητική ανάρτηση. «Έζησε μια πλήρη, δημιουργική ζωή, πάντα με αξιοπρέπεια», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Γεννημένος στην Αμφιλοχία το 1931, σπούδασε νομικά στην Αθήνα και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι (Σορβόννη). Από νωρίς ενεργός πολιτικά, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης «Δημοκρατική Άμυνα» το 1967, μαζί με προσωπικότητες όπως ο Κώστας Σημίτης και ο Σάκης Καράγιωργας.

Συνελήφθη δύο φορές κατά τη διάρκεια της χούντας, βασανίστηκε, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε από στρατοδικείο. Παράλληλα, ανέλαβε ρόλο συνηγόρου υπεράσπισης σε δίκες άλλων αντιστασιακών, δείχνοντας σθένος και ηθική προσήλωση στη δημοκρατία.

Το τέλος μιας διακριτικής αλλά ηχηρής παρουσίας

Μετά την πτώση της δικτατορίας, συμμετείχε ενεργά στην ένωση της Δημοκρατικής Άμυνας με το ΠΑΣΟΚ. Εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας το 1977, ενώ διατέλεσε διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας (1981-1982) και πρέσβης της Ελλάδας στη Γαλλία, στο Βατικανό και στην UNESCO.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, είχε κομβικούς ρόλους εντός του ΠΑΣΟΚ: μέλος Κεντρικής Επιτροπής, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας στο ΝΑΤΟ, και αναπληρωτής υπουργός Βιομηχανίας και Εξωτερικών σε διαφορετικές κυβερνητικές περιόδους.

Η πορεία του σημαδεύτηκε από συγκρούσεις με πολιτικούς μηχανισμούς, ειδικά όταν το 2000, μετά από επαφή του με εκπροσώπους της Minoan Flying Dolphins, προκάλεσε αντιδράσεις που οδήγησαν στην παραίτησή του από την ΚΕ του ΠΑΣΟΚ – δείγμα της αμετακίνητης ηθικής του στάσης, ακόμη και στο τέλος της πολιτικής του διαδρομής.

Ο Χρήστος Ροκόφυλλος συνδύασε τη νομική γνώση, τη διπλωματική ευστροφία και την πολιτική συνέπεια. Αγωνίστηκε για τη δημοκρατία με πράξεις, όχι με συνθήματα, αφήνοντας πίσω του ένα παράδειγμα ήθους και ανιδιοτέλειας.