Μαρινάκης για Τέμπη: Η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για σύσταση Προανακριτικής δεν πατάει ούτε στην κοινή λογική, ούτε νομικά

Παύλος Μαρινάκης: O κυβερνητικός εκπρόσωπος κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ ότι η πρόταση του για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για τη διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών του πρώην υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Καραμανλή, για την τραγωδία των Τεμπών περιέχει ένα «κατηγορητήριο για κομματικούς σκοπούς, που δεν πατάει ούτε στη κοινή λογική, ούτε νομικά», διαχωρίζοντας ταυτόχρονα την πολιτική από την ποινική ευθύνη.

Επιπλέον, ερωτηθείς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, για τις πληροφορίες, που φέρουν την Τουρκία να επιχειρεί να συμμετάσχει στο πρόγραμμα Rearm Europe  τόνισε ότι: «το οποιοδήποτε εξοπλιστικό πρόγραμμα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή να απειλήσει συμμαχικό κράτος ή κράτος-μέλος. Εν προκειμένω κράτος-μέλος. Άρα αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί κανείς να παραβιάσει… έχουμε όλα τα εργαλεία στη διάθεση μας, δεν χρειάζεται να κινδυνολογούμε… υπάρχει μια ενιαία διαχείριση και από τον πρωθυπουργό και από τους υπουργούς και από τον υπουργό Άμυνας και από τον υπουργό Εξωτερικών».

«Δεν θεωρώ ότι υπάρχει κάποιος λόγος ανησυχίας αυτή τη στιγμή, αλλά όχι και εφησυχασμού», συμπλήρωσε επ’ αυτού ο κ. Μαρινάκης.

Ερωτηθείς σχετικώς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απαρίθμησε τις πρωτοβουλίες της ελληνικής κυβέρνησης με στόχο την επίτευξη εκεχειρίας στη Γάζα, αλλά και την προστασία των αμάχων και υπογράμμισε ότι «θεωρούμε ότι το Ισραήλ με το οποίο έχουμε μια διαχρονική συμμαχική σχέση δέχθηκε μια άδικη επίθεση από τη Χαμάς, όχι από τον παλαιστινιακό λαό. Από εκεί και πέρα, όμως, η στάση μας νομίζω ότι είναι η στάση την οποία έχει κάθε σοβαρό κράτος, το οποίο βλέπει αυτό που συμβαίνει με τους αμάχους και στην Παλαιστίνη, οι άνθρωποι αυτοί είναι ανάγκη να προστατευθούν, μετά από τόσους οι οποίοι χάθηκαν και τόσα παιδιά που χάθηκαν και από τις δύο πλευρές».

Ακολουθούν τα κυριότερα σημεία από τη συνέντευξη του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικού́ εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 984:

Σχετικά με την κατάσταση στη Γάζα και τις «βολές» της Αντιπολίτευσης για τη μη αναφορά από τον πρωθυπουργό στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ:

Νομίζω ότι είναι άδικη αυτή η κριτική. Η χώρα μας έχει μια ξεκάθαρη, ισορροπημένη και αυτονόητη, θα πω εγώ, στάση. Δεν ζυγίζουμε την αξία μιας ανθρώπινης ζωής. Θέλουμε, επιδιώκουμε και με δικές μας ενέργειες, δηλαδή, ενεργητική πολιτική, διευκολύνουμε κάθε προσπάθεια στήριξης ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα και όχι τόσο μόνο με επίσημα ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αλλά και με διάφορες πρωτοβουλίες, όπως μαζί με άλλα κράτη – μέλη έχουμε αποδεχτεί τραυματισμένα και ασθενή παιδιά από την Γάζα για περίθαλψη σε ελληνικά νοσοκομεία. Με πρωτοβουλία της ελληνικής προεδρίας συγκαλείται το Συμβούλιο Ασφαλείας την Πέμπτη στη Νέα Υόρκη υπό την προεδρία του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών για να συζητηθούν τρόποι προστασίας αμάχων πληθυσμών σε πολεμικές συνθήκες. Είναι κάτι που το έχουμε ανακοινώσει και ως Κυβέρνηση πριν ασκηθεί αυτή η κριτική, από την Δευτέρα, μετά από επίσημη ενημέρωση που είχα από τον υπουργό Εξωτερικών, τον Γιώργο Γεραπετρίτη. Αλίμονο εάν κλείναμε τα μάτια μας σε αυτό το οποίο συμβαίνει. Δεν έχουμε κρύψει ποτέ την στάση μας. Θεωρούμε ότι το Ισραήλ με το οποίο έχουμε μια διαχρονική συμμαχική σχέση δέχθηκε μια άδικη επίθεση από τη Χαμάς, όχι από τον παλαιστινιακό λαό. Από εκεί και πέρα, όμως, η στάση μας νομίζω ότι είναι η στάση την οποία έχει κάθε σοβαρό κράτος, το οποίο βλέπει αυτό που συμβαίνει με τους αμάχους και στην Παλαιστίνη, οι άνθρωποι αυτοί είναι ανάγκη να προστατευθούν, μετά από τόσους οι οποίοι χάθηκαν και τόσα παιδιά που χάθηκαν και από τις δύο πλευρές. Άρα, δεν νομίζω ότι η Ελλάδα μεροληπτεί ή ότι η Ελλάδα κλείνει τα μάτια και αυτό δεν είναι λόγια, είναι έργο και πράξεις και του τελευταίου χρονικού διαστήματος και των προσεχών ημερών.

Για τον αν χωράει «ισορροπημένη γραμμή» τώρα που κλιμακώνονται οι αντιδράσεις και ο ΟΗΕ λέει ότι μέσα στο επόμενο 24ωρο κινδυνεύουν με θάνατο 14.000 παιδιά:

Η απάντηση είναι μία και είναι ότι πρέπει να προστατευθούν, ειδικά τα παιδιά, να προστατευθούν οι άμαχοι, να υπάρξει το συντομότερο δυνατόν κατάπαυση του πυρός, να ανοίξουν όλο και περισσότερες δίοδοι ανθρωπιστικής βοήθειας και, από εκεί και πέρα, βέβαια, είναι προφανές ότι η χώρα μας θα συνταχθεί και με όσα θα συζητηθούν και θα αποφασιστούν στο Συμβούλιο Ασφαλείας αύριο, την Πέμπτη, και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλίμονο, αν η Ελλάδα δεν συντασσόταν με κάτι το οποίο θεωρώ αυτονόητο και έχει να κάνει με την ύπαρξή μας, ως άνθρωποι, πέρα από τις όποιες πολιτικές θέσεις. Αυτό νομίζω ότι δεν πρέπει να το συζητάμε καν και δεν έχουμε δώσει και δείγματα γραφής να αμφισβητείται κάτι τέτοιο. Από εκεί και πέρα, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι θα αλλάξουμε εμείς την ιστορία, έτσι; Να μην ξεχάσουμε δηλαδή -αυτό είναι άλλο σε σχέση την προστασία των αμάχων, δεν φταίνε οι άνθρωποι αυτοί σε κάτι, αλίμονο αν το βάλουμε αυτό στη συζήτηση- ότι όλο αυτό ξεκίνησε από μια άδικη, κατάφορα άδικη, και πάρα πολύ επιθετική κίνηση της Χαμάς με αποτέλεσμα να υπάρξουν και από τη μεριά του Ισραήλ όμηροι, να χαθούν και από εκεί παιδιά. Ακόμη και σήμερα που μιλάμε να μην είναι με τις οικογένειές τους. Αποκρουστικές εικόνες που δεν μπορείς καν να τις φανταστείς και με μωρά και από το Ισραήλ. Δεν νομίζω ότι το ζήτημα προσφέρεται για κομματική, ούτε καν πολιτική, αλλά πολλώ δε μάλλον κομματική αντιπαράθεση και να αντιμετωπίζεται με όρους «εμείς» και «εσείς». Πρέπει να στηρίξουμε κάθε τέτοια προσπάθεια στήριξης των αμάχων και να εφαρμοστούν όλα όσα αποφασίζονται κατά καιρούς σε ανώτατο επίπεδο.

Για το αν είναι η θέση της Ελλάδας ως προεδρεύουσα στο Συμβούλιο Ασφαλείας ο λόγος που δεν επετράπη να συνυπογράψει το κείμενο:

Δεν είναι θέμα «δεν επέτρεψε». Απάντησα και σε σχετική ερώτηση τη Δευτέρα και με βάση την επίσημη ενημέρωση που είχα. Υπήρξε και μια καταγγελία τη Δευτέρα από βουλευτή της Αντιπολίτευσης. Ήταν μία μεμονωμένη καταγγελία κρατών – μελών και δεν ήταν μία κεντρική ενέργεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Και θύμισα και τη Δευτέρα και με βάση και τα επίσημα δεδομένα από το Υπουργείο Εξωτερικών τη διαχρονική στάση της Ελλάδας, αλλά και τη στάση που θα είχε τις επόμενες ημέρες στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Σχετικά με τη συμμετοχή ή μη της Τουρκίας στο ReArm Europe:

Υπάρχουν κάποιοι κανόνες οι οποίοι είναι ταυτοτικοί κανόνες, για τα κράτη-μέλη. Ένας εξ’ αυτών είναι ότι το οποιοδήποτε εξοπλιστικό πρόγραμμα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή να απειλήσει συμμαχικό κράτος ή κράτος-μέλος. Εν προκειμένω κράτος-μέλος. Άρα αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί κανείς να παραβιάσει, δεν μπορεί κανείς να το προσπεράσει και είναι κάτι που προφανώς η Ελλάδα το θεωρεί αυτονόητο, αλλά και τα αυτονόητα πρέπει να τίθενται όταν υπάρχει σχετική ανάγκη. Έχουμε όλα τα εργαλεία στη διάθεση μας, δεν χρειάζεται να κινδυνολογούμε παραπάνω και δεν αναφέρομαι σε εσάς. Υπάρχει μια ενιαία διαχείριση και από τον Πρωθυπουργό και από τους Υπουργούς και από τον υπουργό Άμυνας και από τον υπουργό Εξωτερικών. Και να θυμίσω ότι όλα αυτά τα οποία συζητάμε και όλα αυτά τα οποία προχωράνε, έγιναν κατόπιν του πρωταγωνιστικού ρόλου που διαδραμάτισε ο ίδιος ο Έλληνας Πρωθυπουργός, με προεκτάσεις σημαντικές και στην περαιτέρω αμυντική θωράκιση των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με πολύ μεγαλύτερες ανάγκες για κράτη-μέλη, όπως η Ελλάδα λόγω της γεωγραφίας μας. Και βέβαια με πολύ θετικό αντίκτυπο και στην οικονομία, λόγω της εξοικονόμησης χρημάτων από όλες αυτές τις αποφάσεις, που πριν από περίπου 6 μήνες φάνταζαν δύσκολες και πριν από ένα χρόνο πάρα πολύ δύσκολες, πλέον όμως βλέπετε ότι αποτελούν πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει κάποιος λόγος ανησυχίας αυτή τη στιγμή, αλλά όχι και εφησυχασμού. Ποτέ δεν πρόκειται να εφησυχάσουμε, υπηρετώντας μια διαχρονική εξωτερική πολιτική που υπηρέτησαν και οι προηγούμενες Κυβερνήσεις από εμάς.

Ερώτηση για το αν στα εργαλεία που διαθέτει η Ελλάδα περιλαμβάνεται και το βέτο:

Δεν θέλω αυτή τη στιγμή να πω κάτι παραπάνω από αυτά τα οποία χρειάζονται και δεν είμαστε στο σημείο, ούτε υπάρχει αυτή τη στιγμή τέτοιος κίνδυνος στον ορίζοντα. Σίγουρα όμως η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να κινηθεί σε λιγότερη κλίμακα από αυτήν που επιτάσσει το εθνικό συμφέρον.

Σχετικά με το θέμα των Τεμπών και την πρόταση του κυβερνώντος κόμματος για την προανακριτική:

Νομίζω είναι θέμα πολύ λίγων ημερών να τοποθετηθεί και η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, η κυβερνητική πλειοψηφία, επί της έλευσης της δικογραφίας, σε συνέχεια των κατηγορητηρίων, των προτάσεων των υπόλοιπων κομμάτων. Δεν θα αργήσει δηλαδή, είναι θέμα λίγων ημερών, σύμφωνα με την πληροφόρηση που έχω.

Είμαστε και η Κυβέρνηση που επί των ημερών της, να θυμίσω, με την ευρύτερη πλειοψηφία που χρειάστηκε, βέβαια δεν είμασταν οι μόνοι που το ψηφίσαμε, για να είμαστε δίκαιοι, σταμάτησε αυτή την ανορθογραφία με την αποσβεστική προθεσμία και ο κ. Καραμανλής εν προκειμένω, για τον οποίο γίνεται συζήτηση, ο κ. Τριαντόπουλος, δεν υπάρχει κίνδυνος να υποπέσουν σε παραγραφή όπως ο κ. Σπίρτζης, που έχει παραγραφεί. Είμαστε η Κυβέρνηση που θα προτείνουμε μαζί με άλλα κόμματα που ήδη το έχουνε πει, την αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος, για να μην περνάει από κομματικά φίλτρα η παραπομπή ή μη ενός διατελέσαντα Υπουργού και Υφυπουργού στη Δικαιοσύνη. Να υπάρχει ένα φίλτρο όπως σε όλες τις υπόλοιπες χώρες, αλλά όχι με κομματική φόρτιση. Και ήμασταν και η πρώτη κυβερνητική πλειοψηφία, που μετά από μια διαδικασία που ακολουθήθηκε από την Προανακριτική Επιτροπή παρέπεμψε να δικαστεί στον φυσικό δικαστή, έναν άνθρωπο, για τον οποίο, τον κ. Τριαντόπουλο, που από την πρώτη στιγμή είχαμε εκφράσει την άποψή μας ότι δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία ή τέλος πάντων δεν υπήρχαν καθόλου μαρτυρίες ή αποδείξεις για την ενοχή του. Τώρα, στο θέμα του κ. Καραμανλή, αυτή τη στιγμή αυτό το οποίο έχουμε ως δεδομένο είναι το κατηγορητήριο του ΠΑΣΟΚ. Ταπεινή μου άποψη και από την πολιτική μου ιδιότητα, αλλά και από την νομική μου ιδιότητα, ότι το κατηγορητήριο αυτό, είναι ένα κατηγορητήριο που έχει καθαρά κομματικούς σκοπούς. Σκοπούς δηλαδή «αξιοποίησης» μιας τόσο σοβαρής και τραγικής υπόθεσης όπως του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, για να δημιουργηθεί ας πούμε, ένα κατηγορητήριο το οποίο δεν πατάει, ούτε στην κοινή λογική, ούτε νομικά. Το ΠΑΣΟΚ αναφέρεται σε ένα αδίκημα του άρθρου 291 του Ποινικού Κώδικα, για να μην κουράζουμε με πολλά νομικά τους ακροατές, όπου δεν έχει καμία σχέση με αυτό το οποίο περιγράφεται στη δικογραφία. Μιλάει για διατάραξη με δόλο της ασφάλειας των συγκοινωνιών, δηλαδή κάποιος να αφαιρέσει ή να καταστρέψει εξοπλισμό, να δημιουργήσει προβλήματα στο δίκτυο, να τοποθετήσει εμπόδια. Είναι διάφορες περιπτώσεις συμπολιτών μας που καταστρέφουν τις γραμμές, τα βαγόνια, βάζουν εμπόδια στα τρένα, πετάνε αντικείμενα, με μια διαβάθμιση βέβαια, αν υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή των ανθρώπων, αλλά δεν έχει καμία σχέση αυτό το οποίο συζητάμε, με αυτό για το οποίο μιλάμε, με το αδίκημα αυτό. Το δεύτερο είναι ο ενδεχόμενος δόλος τον οποίο επικαλείται το ΠΑΣΟΚ δεν τεκμηριώνεται όπως απαιτεί η νομική επιστήμη και η θεωρία και η νομολογία. Δηλαδή πρέπει να αποδείξεις, να τεκμηριώσεις γιατί υπάρχει ο ενδεχόμενος δόλος και για να καταλαβαίνουμε επίσης, με απλά λόγια τι λέμε, γιατί δεν όλοι νομικοί και δεν έχουν όλοι την υποχρέωση να κάτσουν να ακούσουν. Τι σημαίνει ενδεχόμενος δόλος; Ότι σας λέω εσάς ότι «υπάρχει κίνδυνος να πεθάνουν παιδιά ή συμπολίτες μας ή ο οποιοσδήποτε» και εσείς αυτό το γνωρίζετε και το αποδέχεστε. Δηλαδή ουσιαστικά είναι αυτό που λέμε, «OK το ξέρω δεν πειράζει». Πολύ απλοϊκά. Αυτό ούτε προκύπτει από πουθενά, ούτε τεκμηριώνεται.

Σχετικά με το πώς στοιχειοθετείται ο ενδεχόμενος δόλος:

Αυτό δεν είναι επιχειρηματολογία τεκμηρίωσης του ενδεχόμενου δόλου. Με αυτήν τη λογική θα έπρεπε να έχει πάει κατηγορούμενος κάθε διατελέσας υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, για κάθε δυστύχημα στην Πατρών – Πύργου, την οποία τελειώνει η δική μας κυβέρνηση μετά από πάρα πολλές καθυστερήσεις, θα έπρεπε να έχει πάει κατηγορούμενος με ενδεχόμενο δόλο άρα για κακούργημα, τουλάχιστον με ενδεχόμενο δόλο, ο έχων την αρμοδιότητα να ολοκληρώσει το 112, πριν το Μάτι, που θα μπορούσε να γίνει μέσα σε λίγους μήνες και δεν έγινε και δεν πήγε και καλώς δεν πήγε. Εδώ, κύριε Μελιγγώνη, πρέπει να διαχωρίσουμε, θεωρώ, την πολιτική με την ποινική ευθύνη. Η πολιτική ευθύνη αναγνωρίζεται, δεν την αμφισβητεί κανείς, Στα Τέμπη «συναντήθηκε» το χειρότερο πρόσωπο του ελληνικού κράτους με τραγικά ανθρώπινα λάθη και η ποινική ευθύνη, η οποία αξιολογείται από τη Δικαιοσύνη. Εμείς, έχουμε πει από την πρώτη στιγμή ότι δεν θα σταθούμε εμπόδιο στη Δικαιοσύνη. Γι’ αυτό και είμαστε διατεθειμένοι να καταθέσουμε κι εμείς μια πρόταση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πιστεύουμε a priori πως ό,τι περιγράφεται στην πρόταση πρέπει να οδηγήσει σε καταδίκη, το αντίθετο, για να δώσουμε τη δυνατότητα στη Δικαιοσύνη, στους φυσικούς δικαστές, ν’ αξιολογήσουν αυτήν την πρόταση και βέβαια, αν οι φυσικοί δικαστές, εν προκειμένω το Δικαστικό Συμβούλιο διαπιστώσει κάτι διαφορετικό, τότε και αυτό να το σεβαστούμε. Από κει και πέρα, όμως, το να μετατρέπουμε, τα περιγραφόμενα σε μία δικογραφία, σε συμπεράσματα τα οποία «βολεύουν το κομματικό μας αφήγημα», όπως κάνει το ΠΑΣΟΚ, αυτό δεν λέγεται σεβασμός στη διαδικασία και τη Δικαιοσύνη, αυτό λέγεται ουσιαστικά κομματικοποίηση, πολιτικοποίηση μιας πάρα πολύ σοβαρής υπόθεσης ενός τραγικού δυστυχήματος.

Σκεφτείτε ότι το επιχείρημα «των υφισταμένων και του προϊστάμενου», που ούτως ή άλλως δεν στέκει ποινικά, η ποινική ευθύνη είναι ατομική, δεν είναι συλλογική, κάθε πολίτης, κάθε φυσικό πρόσωπο αξιολογείται ποινικά ξεχωριστά, αναιρείται από την ίδια τη δικογραφία. Οι υφιστάμενοι στους οποίους αναφέρεται το ΠΑΣΟΚ κατηγορούνται γιατί δεν ενημέρωσαν τον υπουργό. Αντιστοίχως και η ΡΑΣ κατηγορείται, όσοι έχουν σχετική εμπλοκή, γιατί δεν ενημερώθηκε ο υπουργός. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, ταυτόχρονα να ισχύουν και τα δύο; Δηλαδή, να κατηγορείται κάποιος υφιστάμενος επειδή δεν ενημέρωσε τον υπουργό και να κατηγορείται και ο υπουργός ο οποίος δεν ενημερώθηκε. Αντιλαμβάνεστε ότι το ΠΑΣΟΚ αναιρεί τον ίδιο του τον εαυτό και ακόμα και ―είδα non paper που έστειλε χθες το βράδυ το ΠΑΣΟΚ και λέει «μα στις απολογίες τους οι υφιστάμενοι αναφέρονται σε ενημέρωση που είχαν στον υπουργό».

Εδώ, νομίζω, θα έπρεπε κάποιος νομικός να τους πει ότι έχει πολύ μεγαλύτερη αξία ένα κατηγορητήριο, γιατί η απολογία, όπως αντιλαμβάνεστε, ένας ο οποίος κατηγορείται για κάτι, έχει δικαίωμα να πει ό,τι θέλει, έχει δικαίωμα σιωπής και δεν έχει την ίδια, εγώ θα έλεγα ούτε υποπολλαπλάσια βαρύτητα ένα κατηγορητήριο, δηλαδή ένα νομικό κείμενο ενός Εισαγγελέα, ενός Ανακριτή, εν προκειμένω, με την απολογία ενός κατηγορούμενου. Όλα αυτά είναι νομίζω προς αξιολόγηση, εμείς έχουμε μία καθαρή στάση, πιστεύουμε ότι όλα αυτά πρέπει να οδηγηθούν στο τέλος της ημέρας στο φυσικό δικαστή κι εκείνοι να κρίνουν.

Σχετικά με το κοινό αίσθημα και το τι θα σήμαινε η παραπομπή Καραμανλή μόνο για πλημμέλημα καθώς και η μετατροπή κακουργημάτων σε πλημμελήματα:

Κατ’ αρχάς, αυτό δεν ισχύει. Το Δικαστικό Συμβούλιο έχει ρόλο ανακριτή. Αν το Δικαστικό Συμβούλιο δει κάτι διαφορετικό και όχι μόνο σε επίπεδο κατηγορητηρίου και σε επίπεδο προσώπων και σίγουρα σε επίπεδο μαρτύρων, κανείς δεν μπορεί να πει «όχι» στο Δικαστικό Συμβούλιο. Και αν το Δικαστικό Συμβούλιο, δηλαδή η Δικαιοσύνη, οι φυσικοί δικαστές, όχι τα κόμματα που έχουν τα δικά τους κίνητρα, καταλήξουν σε κάποιο συμπέρασμα, καμία Βουλή και κανένα κόμμα δεν δικαιούται, θεωρώ εγώ, να σταθεί εμπόδιο στη Δικαιοσύνη, το έχουμε απαντήσει πάρα πολλές φορές. Από κει και πέρα, ξέρετε, υπάρχει μια πάρα πολύ δύσκολη συζήτηση, γιατί η συζήτηση αυτή γίνεται και μας ακούνε συγγενείς ανθρώπων που χάθηκαν. Η ζωή των ανθρώπων αυτών δεν θα είναι ποτέ ίδια και γι’ αυτό και ακόμα και αν βγαίνουν κάποια πορίσματα που γκρεμίζουν για παράδειγμα το αφήγημα της συγκάλυψης, ποτέ δεν πρέπει να πανηγυρίζουμε, δεν χωράει πανηγύρια ή δικαιώσεις. Σίγουρα, όμως, όταν βγαίνει κάτι το οποίο καταρρίπτει ένα αφήγημα το οποίο είχε χτιστεί και να έφτασαν στο σημείο να μας λένε μέχρι και δολοφόνους, ή ότι συγκαλύπτουμε λαθρέμπορους, αντιλαμβάνεστε ότι αυτό πρέπει να το επισημαίνουμε. Τώρα, επανερχόμενος σε αυτό το οποίο με ρωτάτε, σας λέω και πάλι τα Τέμπη είναι μια ανοιχτή πληγή για τη χώρα μας, μια από τις μεγαλύτερες πληγές. Σίγουρα χρειάζεται ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη, χωρίς αστερίσκους και χωρίς εξαιρέσεις, αλλά δικαιοσύνη «με μέτρο»- σύμφωνα με αυτό το οποίο προβλέπει ο νόμος και το κάθε αδίκημα με βάση αυτά τα οποία προβλέπει η κάθε διάταξη. Δεν νομίζω ότι χρειαζόμαστε να «φορτίσουμε κομματικά» την καταδίκη ενός ανθρώπου, την οποία στο τέλος της ημέρας θα το αποφασίσει η Δικαιοσύνη και όχι εμείς.

Τι θέλω να πω, ξανά λέω, αν πάμε σε μία λογική, επειδή ένας υπουργός, ακόμη και αν δεχτώ ότι ένας υπουργός δεν έκανε καλά τη δουλειά του, σίγουρα πάντως έγιναν πολλά λάθη συνολικά, σε επίπεδο πολιτικής διαχείρισης για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα και ανθρώπινα λάθη ακόμα περισσότερα και όλα όσα έχουμε συζητήσει και διερευνώνται και έχουν αναληφθεί και σχετικές ευθύνες και από εμάς πολιτικές. Το να θεωρούμε, όμως, ότι αυτομάτως, επειδή είχαμε αυτήν την τραγική κατάληξη 57 συνανθρώπων μας ότι πρέπει ο εκάστοτε υπουργός να πηγαίνει a priori για κακούργημα, δηλαδή ότι είχε δόλο, έστω και ενδεχόμενο, ο ενδεχόμενος δόλος είναι ότι αποδέχομαι ότι θα πεθάνει κάποιος, το ξέρω και το αποδέχομαι ―το ξαναλέω είναι πολύ βαρύ αυτό― σημαίνει ότι σε κάθε αντίστοιχη συζήτηση που θα γίνεται ή έπρεπε να έχει γίνει και στο παρελθόν, με τους θανάτους στην Πατρών – Πύργου, με το 112 που δεν λειτουργούσε στο Μάτι, ο Εισαγγελέας της έδρας στο Μάτι, το θυμίζω, είπε ότι «αν λειτουργούσε το 112 θα είχαν σωθεί πιθανότατα πολλοί συνάνθρωποί μας». Το 112 με το που αναλάβαμε τη διακυβέρνηση του τόπου λειτούργησε πιλοτικά σε λίγους μήνες και κανονικά μετά από δύο μήνες παραπάνω, σας το θυμίζω. Εμείς δεν πήγαμε ποτέ να πούμε, να πάνε οι αντίστοιχοι υπουργοί κατηγορούμενοι για κακούργημα. Είναι άλλο πράγμα, λοιπόν, η πολιτική ευθύνη που είναι ξεκάθαρη, δεν αμφισβητήθηκε, παραιτήθηκε ο κύριος Καραμανλής και από κει και πέρα αναλήφθηκαν και μία σειρά από ευθύνες για άλλα ζητήματα, η υποχρέωση να προχωρήσουμε όλα όσα έπρεπε να προχωρήσουνε για την ασφάλεια του σιδηροδρόμου για να είναι πιο ασφαλή τα τρένα και κάθε μέρα και περισσότερο και η συζήτηση περί ποινικής ευθύνης. Η ποινική ευθύνη δεν θεωρώ ότι πρέπει να γίνεται με όρους κομματικούς και με σκοπό να χτίσουμε ένα αφήγημα, όπως κάνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για να σταθούν πολιτικά.